Ondasun publikoa enkantera

Balearretan, Valentzian, Andaluzian, Galizian... Estatuko portuetan helburu bat daukate: Espainiako itsasargiekin negozioa egitea. Beraiei berdin zaie itsasargia non dagoen edo zer nolako balio arkitektonikoa duen, begiratzen duten gauza bakarra da ea horrekin negozioa egin dezaketen.

Itsasargiez hitz egitea historiaz hitz egitea da: eraiki zen urtea, dorrearen altuera, argiaren irismena, distiraren erritmoa... Hala ere, Estatuko Portuak erakundea ez da gai horiek daukaten historia eta kultura ikusteko, izan ere, Estatuko Portuak erakundearentzat, gaur, itsasargiak, negozio on bat egiteko aukera bat baino ez dira. Bere dorreak duen altueraren metroek ez dute inporta: ez dira euroak. Bere argiaren erritmoak ez du baliorik: ez da eurotan idazten. Zerbitzuan egondako denborak ez du axola: ez dira jasotzeko euroak.

Galizia, Asturias, Kantabria, Katalunia, Balear, Valentzia, Murtzia, Kanariak eta Andaluziako jendeak, Erkidego bakoitzean, elkarte bat sor dezakegu eta gero horiek guztiak federazio batean elkartu, itsasargiak defendatzeko plataforma batean. Irabazteko aukera bakarra dago: elkartzea. Elkartzen ez bagara, elkarrekin egiten ez badugu, ez daukagu ezer egiterik gatazka honetan. Ezin da itxaron besteek bideak ireki ditzaten gero haietatik paseoan ibiltzeko: guk ireki behar ditugu. Elkarrekin lan egin behar dugu; bestela, hemendik denbora batera Espainiako itsasargi asko eta asko luxuzko jatetxe eta hotel bihurtuta ikusiko ditugu. Estatuko Portuak erakundeari errua botako diogu historiarekin, kulturarekin negozioa egin zuelako, baina denok izango gara horren erantzule, ez genuelako ezer egin hori ez gertatzeko.

Ekintza txarrak ez dira soilik egiten dituzten haien erantzukizuna; jakinaren gainean egonik, ez gertatzeko ezer egin ez duten haien erantzukizuna ere bada.

Biarrizko itsasargia

Biarrizko itsasargia 1830 eta 1834 bitartean eraiki zen eta San Martin muturreko (43º29´38´´N - 1º33´14´´W) itsaslabarraren gaineko koba batean kokatzen da.

Bere dorrea kono-enbor formakoa da, 47 metroko altuera du eta itsas gainetik 76 metrotara dago.

248 eskailera-maila igotzean, balkoitik, Landetara eta Pirinio hegoaldera dagoen ikuspegia izugarria da.

Itsasargi honek duen berezitasuna da bi kostalde desberdinen artean muga egiten duela. Alde batetik Landetako hareazko kostaldea dago eta, bestetik, Euskadiko kostaldeko harkaitzak eta harrobiak.

Itsasargia handitu eta elektrifikatu egin zen 1953an. 2009ko azaroan monumentu historiko deklaratu zen.

Argi zuria bi distirako multzoetan egiten du hamar segundoan behin, eta 26 itsas miliatara iristen da. Egungo optika 1904koa da eta lente zentrokidedun 4 panel ditu.

Gaur egun automatizatuta dago eta Baionatik gidatzen da, eta bisita daiteke.

Le phare de Biarritz a été construit entre 1830 et 1834, sur une grotte en la cime de la falaise de la Pointe de Saint Martin (43º29´38´´N - 1º33´14´´W).

Sa tour, légèrement troncoconique, a 47 mètres de hauteur et se trouve à 76 mètres au-dessus du niveau de la mer.

Quand on monte les 248 marches, la vue depuis le balcon du sud des Landes et des Pyrénées est impressionnante.

Ce phare a la particularité de marquer la frontière entre les deux côtes. D'un côté, on trouve la côte de sable des Landes, de l'autre les roches et falaises de la côte du Pays Basque.

Le phare est agrandi et electrifié en 1953. En novembre de 2009, il a été inscrit comme monument Historique.

De lumière blanche, Gp. 2D., 10sg, lui donne une portée de 26 m. L'optique actuelle date de 1904 et est de 4 panneaux de lentilles concentriques.

Automatisé et dirigé depuis Baiona, il est ouvert à la visite.