Saint-Mathieu itsasargia kokatzen den tokia aparta da, zehazki Plougonvenlin herrian, Finisterreko departamendu bretoian, Le Conquet-etik oso gertu (48°19,791’N - 04°46,254’W). Azken horren portutik irteten da La Molene irlarantz edo Ouessant irlarantz joateko. Geometria sinpleko eta 37 metro altuerako itsasargi hau abadia beneditar baten lurretan eraiki zen, Erreboluzioaren garaian arpilatu eta suntsitua izan zena. Luis XIV.aren garaian suzko dorrea izan zen eta egungo itsasargia eraikitzen lau urte eman zuten eta 1835ean amaitu zen.
Kondairak dioenez León departamendu bretoiko merkatari batzuk Mateo apostoluaren hondakinak tokiz aldatzen ari zirela mirariz salbatu ziren Sain-Mathieu muturreko inguruetan, beraz, VI. mendean toki horretan lehen monasterioa fundatu zen haren erlikiek atseden har zezaten.
1250ean monasterioko monjeek linterna bat jarri zuten dorre bateko gainaldean Iroise itsasoan ontziak gidatzeko eta Finisterreko lehenengo su bihurtu zen beraz.
1250ean monasterioko monjeek linterna bat jarri zuten dorre bateko gainaldean Iroise itsasoan ontziak gidatzeko eta Finisterreko lehenengo su bihurtu zen beraz.
1689an linterna bat ipini zen beiraz itxita abadiako dorrearen goi aldean. 1821ean argi finkoa kendu eta birakari bat jarri zen eta 1879an etxebizitzak eraiki ziren itsasargian.
1932ko martxoan elektrifikatu zen, 1996an automatizatu eta distantziatik kontrolatzen hasi ziren 2005eko irailean, eta itsasargian ez da inor bizi 2006ko otsailetik.
Argi nagusiak distira zuria egiten du 15 segundoan behin eta 24 itsas miliatara iristen da. Bi argi auxiliar ditu: bat zuria, finkoa, direkzionala, Kermorvan-eko itsasargiarekin lerrokatuta, eta bestea sektorekako distirak egiten dituena (berdea eta gorria).
2005eko irailetik itsasargia monumentu historiko bezala katalogatuta dago eta, egun, publikoarentzat irekita dago.
1932ko martxoan elektrifikatu zen, 1996an automatizatu eta distantziatik kontrolatzen hasi ziren 2005eko irailean, eta itsasargian ez da inor bizi 2006ko otsailetik.
Argi nagusiak distira zuria egiten du 15 segundoan behin eta 24 itsas miliatara iristen da. Bi argi auxiliar ditu: bat zuria, finkoa, direkzionala, Kermorvan-eko itsasargiarekin lerrokatuta, eta bestea sektorekako distirak egiten dituena (berdea eta gorria).
2005eko irailetik itsasargia monumentu historiko bezala katalogatuta dago eta, egun, publikoarentzat irekita dago.
